nung unang panahon ng kopong-kopong, pogi ako, makapal ang buhok at walang tiyan. kuha ito sa bicol nung early 1990s. nagsisimula pa lang tubuan ng sungay, nagsisimula pa lang mangarap, nasisimula pa lang maging tutuong engineer.
kwentong tambay
mga kwento ng isang siraulong overseas filipino worker
kala ko kung anong napave.. Ung buhok pala…hehehe! Walang pnagbago facial expression nyo po ah… Parang may ginawa kayong kalokohan nung kinunan yang pix nyo po. LOLZ.
mayroon. nung time na yon, puro kalokohan ang ginagawa ko.
pogi ka pa rin naman ngayon ah. tingin ko nga mas pogi ka ngayon kasi may bahid na ng experience ang mukha mo.
basta, kahit ano pa makita mo sa salamin, labs ko. 🙂
thank you mylabopmayn. puro guhit na’t laugh lines ang mukhang ginahasa ng panahon.
Parang di naman nagbago itsura mo. 🙂 Siguro dahil masayahin at pala-smile ka talaga kaya you don’t look a day older.
Walang bola at di kelangang magbayad… Pa-care package ka na lang.
Kidding aside, I looked at your “work set” in flickr.. sarap talaga mag work sa lugar na walang dress code 😀 I’m not comfortable when I’m required to be in a business attire, kahit sabihin pa business casual.
i do love how we dress up at the office. may formal din naman kami pag nasa business trip pero pag dito lang, pwede mag shorts. yung branch sa singapore, medyo mahigpit – bawal ang jeans at colarless shirt sa mga lalaki. for that, buti na lang, nalipat ako rito.
di ba lyrics ng kanta yan?
mas cool yung looks mo ngayon mas may appeal..promise!
big yellow taxi.
pang matrona na raw ang appeal ko ngayon. kilabot nga ako ng mga kaibigan ng mommy ko eh.
Excuse me po, may tangang makikiraan. Ito ba yung website nung sumulat ng librong dilaw at may drowing na box? Kung oo, more power! Kung hindi, bibilisan ko na lang lakad ko.
oo, ito nga.
baka naman nagpapa ego boost ka lang kasi they are saying na mag papa-ble ka ngayon
lolz….
jk =P
purple shirt….nax…so….uso na pala yung kulay na yun dati? ahahaha